“Meditatie is een uitnodiging om erop te letten wanneer we onze grens bereiken en om ons niet te laten meeslepen door hoop en angst. … Het bereiken van onze grens is … een teken van gezondheid dat we bij het bereiken van de plaats waar we op het punt staan te sterven, bang worden en beginnen te beven. Een ander teken van gezondheid is dat we ons niet door onze angst en beven van de wijs laten brengen, maar dat we dit als een signaal opvatten dat het tijd wordt om onze strijd te staken en rechtstreeks te kijken naar wat ons bedreigt.

Gevoelens als teleurstelling en ongerustheid zijn signalen die ons vertellen dat we op het punt staan onbekend terrein te betreden. … De spirituele reis houdt in dat je hoop en vrees overwint en onbekend terrein betreedt, voortdurend op de weg vooruit. Het belangrijkste aspect van het spirituele pad is misschien wel dat je in beweging blijft.  …

Als we onze grens bereiken, als we ernaar streven dat oord volledig te leren kennen … lost een zekere hardheid in ons zich op. We worden zachter door de pure kracht van de energie die opkomt … Dat is de ontdekking van egoloosheid. … De veiligste en warmste plek om met deze werkwijze te beginnen is tijdens de reguliere meditatie. Op het kussen krijgen we er slag van ons niet te laten gaan of de dingen te onderdrukken en de energie gewoon te laten zijn waar ze is. … We zitten niet in meditatie om goed te leren mediteren. We zitten in meditatie om bewuster te worden in ons leven. … Hoe lang duurt dit proces? Ik zou zeggen de rest van ons leven. … Bewustheid is te vinden in ons genoegen en in onze pijn, in onze verwarring en in onze wijsheid. Ze is ieder moment van ons rare, onpeilbare, gewone dagelijkse leven beschikbaar.” – Pema Chödrön

Uit: Als je wereld instort – adviezen voor moeilijke tijden, Pema Chödrön, Ten Have, Kampen, 2008.
Afbeelding: Pink light, Natalia Goncharova.