Een centrifuge is een (techniek-)toestel dat gebruikmakend van de ‘middelpuntvliedende’ kracht, de mogelijkheid biedt om stoffen te scheiden, te zuiveren of te drogen
Zen is een vorm van boeddhisme die sterk de nadruk legt op dhyana oftewel concentratie-meditatie. Hiermee wordt inzicht verkregen in de eigen ware aard om zo de weg te openen naar een bevrijde manier van leven.
Het prentenboek Vier hartsvrienden – Leven vanuit je hart is van de hand van van meester Douwe Hoitsma. Hij heeft de boeddhistische methode Hart van Onderwijs ontwikkeld volgens welke lesgegeven wordt op de Jozefschool in Muiden.
Dit boek is geschikt voor kinderen van 4-12 jaar en vertelt het verhaal van vier hartsvrienden. Ieder dier representeert een van de vier brahmavihara’s: vriendelijkheid, mededogen, blijdschap en gelijkmoedigheid. Het boek met illustraties van Elke Bücheler is beschikbaar in het Nederlands en Engels bij: hethartvanonderwijs.nl
“Pablo Paard is heel rustig en kalm. Hij sluit nooit iemand buiten, iedereen mag meedoen. Ali Aap is altijd aardig en behulpzaam. Kitty Kikker probeert de ander zo goed mogelijk te begrijpen. Victorino Vogel is opgewekt en vrolijk en klaagt nooit. Pablo, Ali, Kitty en Victorino, vier hartsvrienden die alles samendoen. Ze spelen, eten en slapen samen en zijn volmaakt gelukkig. Alle dieren in dit verhaal leven vanuit de boeddhistische vier Hartkwaliteiten. Het wordt het steeds vrediger in het bos omdat ze de hartenwens ook aan andere dieren leren. … Naast het lezen van het dierenverhaal biedt het boek ook een praktische instructie om zelf te oefenen met kinderen, kleinkinderen of leerlingen.” asoka
Shingon priest Kōgen, head abbot of the Ninna-ji visited Bankei at Jizō-ji. … Kōgen said to Bankei: “So far, all my efforts to discover the source of my own mind have been unsuccessful. Reading through the records of the Zen school. I have been deeply impressed by the severe, uncompromising methods that zen teachers use in leading students to the truth. I want you to use your skilfull means on me.”
“There is only a very thin fabric seperating you from your mind-source,” said Bankei. “But ‘if there is even a hairbreadth of difference, you are as far from it as heaven is from earth.'”
A moment passed.
“What is obstructing you right now!” said Bankei. Kōgen nodded in affirmation – than bowed in obeisance. After that he was a frequent visitor at Jizō-ji.
Seeing without eyes,
knowing without mind.
Being, without becoming.
For a time, you lived unaware of your true nature.
Now you know, and are.
Cursing nothing, judging nothing,
happy inside your own Self.
Marinate your mind in this knowing,
so that, when you are pushed in the world of changes,
you will know the unchanging.
When you are in the midst of all noise,
you will be the silence.
But do not speak of this. Be this.
In all your ways, remain natural.
Remain with yourself.
…
Keep bringing your attention here.
The mind will come to test you,
an activity that must happen.
You cannot fail.
The mind is your servant, not your master.
A monk said to Bankei: I was born with a short temper. … i’m unable to rid myself from it no matter how hard I try … Please tell me what to do.
Bankei: All that your parents gave you when you were born was a Buddha-mind. Nothing else. What have you done with it!? From the time you were a tiny baby, you’ve watched and listened to people losing their tempers around you. You’ve been schooled in this, until you too have become habituated to irascibility. So now you indulge in frequent fits of anger. But it’s foolish to think that’s inherent. Right now, if you realize you’ve been mistaken, and you don’t allow your temper to arise anymore, you’ll have no temper to worry about. Instead of trying to correct it in the first place. That’s the quickest way, don’t you agree? Trying to do something about it after it occurs is very troublesome and futile besides. Don’t get angry to begin with, then there is no need for anything.
Once you’ve realized this and you stop creating that temper of yours, you’ll find that you won’t have any other illusions either, not even if you want to, you’ll be living constantly in the unborn Buddha-mind. There is nothing else.
Wanneer hij de straten veegde werkte hij langzaam maar gestaag door: bij iedere stap een ademhaling en bij iedere stap een bezemveeg. Stap – ademhaling – bezemstreek. Stap – ademhaling – bezemstreek. Tussendoor bleef hij soms een poosje staan en keek peinzend voor zich uit. En dan ging het weer verder – stap – ademhaling – bezemstreek – – – –
Terwijl hij zo doorwerkte, voor zich de vuile straat en achter zich de schone, kreeg hij vaak grootse gedachten. Maar het waren gedachten zonder woorden, gedachten die je net zo moeilijk onder woorden kunt brengen als een bepaalde geur, die je je net nog kunt herinneren of een kleur waarvan je gedroomd hebt. Wanneer hij na zijn werk bij Momo zat, legde hij haar zijn grootse gedachten uit. En omdat ze op haar bijzondere manier luisterde, kwam hij los en vond hij de juiste woorden.
Zie je, Momo, .. het zit zo. Soms heeft men een hele lange straat voor zich. Men denkt die is zo vreselijk lang – dat krijgt men nooit voor elkaar. Hij keek een poosje zwijgend voor zich uit, en toen ging hij verder: ‘En dan begint men zich te haasten. En men haast zich steeds meer. Telkens wanneer men opkijkt, ziet men dat men maar niet opschiet. En men spant zich nog meer in en men krijgt het benauwd en tenslotte is men helemaal buiten adem en men kan niet meer. En de straat ligt nog steeds voor je. Zo moet men het niet doen.’
Hij dacht een tijdje na. Toen sprak hij verder: ‘Men moet nooit aan de hele straat tegelijk denken, begrijp je? Men moet alleen aan de volgende stap denken en de volgende ademhaling en de volgende bezemstreek. En steeds weer alleen aan de volgende.
Weer hield hij op en dacht na voor hij er aan toevoegde: ‘Dan heeft men er plezier in; dat is belangrijk, dan doet men zijn werk goed. En zo moet het.’
En nog eens na een lange onderbreking vervolgde hij: ‘Opeens merkt men dat men stap voor stap de hele straat gedaan heeft. Men heeft het niet eens gemerkt en men is niet buiten adem.’ Hij knikte bedachtzaam en eindigde met de woorden: ‘Dat is belangrijk.’
Uit: Michael Ende, Momo en de tijdspaarders, Lemniscaat, Rotterdam, 1975; p.32-33.
Living in the realm of duality, we must have a good understanding of the absolute, which we may think of as a deity. But in Buddhism we do not have any particular idea of a deity. The absolute is the absolute because it is beyond our intellectual or dualistic thinking. We cannot deny this world of the absolute. Many people say that Buddhism is atheism because we have no particular idea of God. We know there is the absolute, but we know it is beyond our limits of thinking mind, so we don’t say much about it.
The cries of the monkeys echo through the dense forest;
In the clear water, the wild geese are mirrored deep.
Binnen in jou ligt het hele universum …
Alles wat bestaat, is gemaakt van het universum. Het is een eenheid in allemaal verschillende vormen zoals
jij en ik, de sterren, zelfs de hond van de buurman! Je bent verbonden met alles wat bestaat. …
Jij bent ontstaan uit het universum dus alle wijsheid van het universum zit ook in jou.
Als je goed voelt en luistert, kun je altijd vinden wat je nodig hebt.
Your view must be as vast as the sky,
But your conduct must be as finely sifted as barley flour.