4 pebbles
P1: Every one of us has our “flower-ness” that makes us beautiful, that makes us fresh, that makes us pleasant, that makes us lovable. And we have a lot to offer to other people. If you have freshness, beauty, you can offer your freshness and beauty to the world like a flower.
Many of adults have lost their flowerness, their freshness. They have cried too much.They have suffered so much. That is why they should do something in order to restore their flowerness.
“Breathing in, I see myself as a flower.”
“Breathing out, I feel fresh.”
P2: When you love someone, you would like to offer him or her your solidity. But if you don’t have enough solidity, how can you offer it? Therefore we should cultivate more solidity in ourselves.
There is a mountain in me.
I can stay myself even with provocations, with threats. That is very crucial for my happiness.
When I have solidity, I can offer that to you. And you can rely on me. You can count on me because I have solidity.
“Breathing in, I see myself as a mountain.”
“Breathing out, I feel solid.”
P3: When you are calm, when you are still, you see things as they are. You don’t distort things. You can see things as they truly are. You are not a victim of wrong perceptions. Wrong perceptions bring about fear, anger, despair. Wrong perception is there because you are not calm. If you are calm, your perception would be correct.
Therefore I want to cultivate stillness, calm. Because I know stillness and calm is the foundation of my true happiness too.
“Breathing in, I see myself as still water.”
“Breathing out, I reflect things as they are.”
P4: When you arrange flowers, the art of ikebana, you know that each flower needs space around her to radiate her beauty. A human being is like that, also. She needs some space inside to be truly happy and some space around her. And that is why if you love her, you should know how to offer her enough space, inside and around.
If you don’t have enough space for yourself, how can you offer space to the person you love? Therefore it’s very crucial that we know how to cultivate more space for us, because space is one of the basic conditions for happiness.
“Breathing in, I see myself as space.”
“Breathing out, I feel free.”
To have freedom and to offer freedom, you are a true lover. You don’t imprison yourself, you don’t imprison the person you love in your ideas, in your ways. You allow freedom in your heart, and you allow freedom in his/her heart.
zitten als een fontein
We zitten niet als een rijstzak die in elkaar zakt onder zijn eigen gewicht. We zitten als een fontein. [Het is een fontein van het eenvoudigste type: één waterstraal spuit recht naar boven en waaiert uiteen in alle richtingen.] Met een rug die onophoudelijk omhoogduwt [de straal] en een lichaam dat de hele tijd verkend en ontspannen wordt [het vallende water]. Het is nooit een slecht idee om een zensessie hiermee te beginnen. We kunnen er zelfs een flink aantal jaren mee toekomen op ons zitkussen.
modder
In meditatie moet je zijn in zichzelf opgaan, een non-duale staat. Blijf stil. Probeer je niet uit de modder van je concepten te worstelen, je zakt er alleen maar dieper in. Blijf stil.
Sri Nisargadatta Maharaj
laten we gaan mediteren…
Begin door drie keer adem te halen en richt je aandacht simpelweg op je ademhaling.
Wees je er gewoon van bewust dat je inademt, uitademt, weer inademt, uitademt – driemaal.
Dan begin je met de meditatie.
gentle without hesitation
Every dust is whole without reaching me, the ten thousand changes are stilled without shaking me. If you can sit here with stability then you can freely step across and engage the world with energy.
There is an excellent saying that the six sense doors are not veiled, the highways in all directions have no footprints. Always arriving everywhere without being confused, gentle without hesitation, the perfected person knows where to go.
curable heart disease
Racism is a heart disease, and it’s curable.
Listen to podcast of full intervieuw on: best self media
nothing remarkable
… things are conceived just as they are perceived. They are not even named. If I look at a cup, I give it a Chinese name while you English call it ‘cup’. … Actually, for all of us, the subject of these concepts simply sits here in total clarity on the table. We know what it is; we know its name. In Silent Illumination naming is of no concern.
To see things in this way in meditation is very valuable. Sitting together here we can discriminate men from women, Chinese from British, maybe even Welsh from English, older from younger. Such discriminations normally come along with some sort of judgement or valuation. Labels, names and so on are the roots of prejudice.
Categorisation usually generates inequalities in values with preferences and aversions, however subtle, drifting across the mind. Whenever such inequalities have taken hold, buddha-nature becomes invisible. When truly realised, buddha-nature is indivisible.
Of course, this is no simple matter and, furthermore, to consider a thief to be one’s father might engender a lot of trouble in the everyday world. Nonetheless, in the perspective of Silent Illumination, the basis of mind is seen to lack duality; dualistic functioning is a secondary, not a fundamental condition. We need to contemplate the practical significance of this.
‘Without any signs whatsoever, it illumines without any grasping, yet it still goes on knowing.’ The practitioner in Silent Illumination is not concerned with meaning and therefore grasps at nothing. He may see a bird fly through tbe sky. He does not deny that the bird has flown from one tree to another, yet this is not a focus of his concern. ‘As the Tibetans say, this is like ‘writing on water’. You move your finger across the water yet nothing remains. The thing has happened; now it has passed by. In silence, the practitioner knows buddha-nature, but there is no trace of this in his mind, no grasping, no discarding. There is brightness, silence, illumination. Rising from the cushion, he drinks a cup of tea, nothing remarkable; he just gets on with whatever needs to be done.
zacht vanbinnen
Op verschillende basisscholen wordt met mindfulness gewerkt. In het hoofdstuk ‘Aandacht begint bij de adem’ uit ‘Stilzitten als een kikker’ van Eline Snel zegt Tim uit groep 2:
‘Ik vind het fijn om te ademen en voel me lekker zacht en uitgerust vanbinnen.’
in de basis
het lichaam is gewend … – zolang het nog niet met meditatie in aanraking geweest is – dat het door de geest tegengewerkt wordt in wat het graag zou willen. De geest is altijd bezig , met alles om zich heen, met alles wat er gebeuren moet, kortom met het gewone leven dat we allemaal leven. In die aandacht van de geest is geen plaats voor de behoeften die het lichaam kent.
Het lichaam zou graag altijd in de basis zijn, dichtbij het grote mysterie, het onbegrijpelijke, het tijdloze. Dat is nog niet het mysterie zelf – wij zijn allemaal dat mysterie – maar voor het lichaam is de bekkenbasis daar het dichtst bij. Dus we moeten het lichaam, langzamerhand de kans geven om het leven wat het heeft – ook al heeft het altijd tegenstand – volledig te leven.
Het is dus het vrijlaten van iets dat gekooid is, het opnieuw bevestigen dat je een heel mens bent. Maar de oerkern die erin verborgen is, houdt niet op als je lichaam opgebruikt is en teruggaat naar de aarde. … Als dat eenmaal tot je doorgedrongen is gaat de oefening veel makkelijker – als je gewoon uitgaat van het feit dat je een bepaalde tijd van leven hebt, maar al die tijd dat je op aarde bent, dat je dit lichaam hebt, óók dat eeuwige beginsel bent.
De meditatie draait erom dat je, tijdens die tijdelijke fase, die je doorloopt van geboorte tot dood, die eeuwige mens in jezelf ervaart – niet wegzet als ‘god’ of ‘brahman ‘of ‘tao’, maar dat die een werkelijkheid voor je is. Daar gaat het om. … Het gaat erom de tijd die je gegeven is – dat je je lichaam hebt, en de mogelijkheden van lichaam en de mogelijkheden van het bewustzijn, zó te gebruiken dat je niet alleen dat eeuwige [het mysterie] in jezelf erváárt, maar er ook een uitdrukking van bent.
Maarten Houtman