‘Met een en ander probeerde ik de emmer bijeen te houden, en toen viel de bodem eruit.
Waar het water niet is, kan de maan niet verblijven.’

Chiyono was bediende in een zen klooster. Ze leefde in de 13e eeuw. Chiyono beoefende maandenlang oprecht zazen nadat een non haar had gezegd dat stand er niet toe deed om de Boeddhaweg te begaan. Op een avond bij volle maan ging ze water uit de put halen. De bodem van haar oude emmer -bijeengehouden door bamboestroken, bezweek plotseling en de weerspiegeling van de maan verdween met het wegstromende water. Toen ze dit zag verkreeg Chiyono groot inzicht. Ze schreef over haar verlichting bovenstaand gedicht.

Dit is een vertaling van een fragment van Merle Kodo Boyd’s: ‘reflections on Chiyono’s No water, no moon’