All that you are attached to, all that you love,
all that you know, someday will be gone.
Knowing this, and that the world is your mind
which you create, play in, and suffer from,
is known as discrimination.
Discriminate between the Real and the Unreal,
the known is unreal and will come and go.
So stay with the Unknown, the Unchanging, the Truth.
De golf realiseert zich dat hij niet slechts golf is, maar ook water. … Natuurlijk zal ik mijn traject gaan en natuurlijk zal ik in de branding uiteenspatten. Natuurlijk gaat er niets verloren, er is alleen maar water en de golf keert terug naar wat hij altijd al was: water. En er komt altijd weer een volgende golf.
… wat moet je doen? Heel eenvoudig: komen zitten en weten dat je niet weet, weten dat niet bent wie je denkt te zijn. Soms denken we dat we een grote sterke golf zijn, groter en belangrijker dan de anderen. Soms zien we onszelf als een klein, onbenullig golfje, een golfje van niets. Op ons kussen … zijn we niets van dat. Het vraagt moed en mededogen om niet langer iets te zijn.
Het gaat niet om de romantiek van ‘ik maak deel uit van een groter geheel’. Het gaat veel dieper. Zelfs ‘ik’ ben een golf, water, een samenspel van oorzaken en voorwaarden in die werkelijkheid als een enkele wezen. Het is de bereidheid water te zijn, de bereidheid golf te zijn en de bereidheid om in de branding uiteen te spatten. Het is bevrijdend en beangstigend tegelijk.
De maan weerspiegeld in dauwdruppels,
afgeschud van de snavel van een kraanvogel.
Dogen Zenji
| Au bord de l’eau
S’asseoir tous deux au bord du flot qui passe, Ne pas sentir, tant que ce rêve dure, Et seuls, tout deux devant tout ce qui lasse, Sentir l’amour, devant tout ce qui passe, |
Aan het water
samen zitten aan de rivier die voorbij stroomt, zolang de droom duurt, de tijd en alleen, getweeën tegenover alles dat verveelt, de liefde, tegenover alles dat voorbij gaat, |
Gabriel Fauré (1845 – 1924), “Au bord de l’eau”, op. 8 no. 1 (1875), gedicht van R.F. Sully-Prudhommes ca. 1872.