De blauwe berg is de moeder van de witte wolk. De witte wolk is de dochter van de blauwe berg. De hele dag lang hebben ze elkaar nodig, zonder van elkaar afhankelijk te zijn. De witte wolk is altijd de witte wolk. De blauwe berg is altijd de blauwe berg. Volledig onafhankelijk, volledig afhankelijk.
Kokyo Meg Porter Alexander
vertaalde Tōzans woorden in de vrouwelijke vorm
Lattepappa’s is een korte documentaire over vier jonge vaders die fulltime voor hun baby zorgen. Deze Zweedse vaders gaan niet alleen maandenlang met vaderschapsverlof, maar komen ook samen in zogenaamde pappagroepen om hun hart te luchten en zich in klasjes voor te bereiden op zaken als de moederkoek, de bevalling en het uiteindelijke vaderschap.
Want hoe hoe ziet het leven van een lattepappa eruit? Is het inderdaad zo fijn of valt het vies tegen? Hoe zit het met de eenzaamheid van de vaders die de hele dag thuis zijn? En hoe zit het met die speciale vadergroepen, waar stoere mannen praten over hun onzekerheden en vragen over het vaderschap?
Lattepappa’s is een humoristische en ontroerende schets van de Zweedse samenleving en haar zorgzame vaders. En het zet aan tot denken over ons Nederlandse systeem. Hebben wij het wel zo goed geregeld? – een korte documentaire van Joep Van Osch, VPRO Dorst.
Ik kan nu zien hoeveel van het moederschap vanaf het allereerste uur de vroege waarschuwingstekenen draagt van strijd met het ego. Ik wil slapen. Zij wil eten. Ik moet dit doen. Zij moet dit doen. Niet nog een keer. Nog een keer. Het kan aanvoelen alsof iemand je levend opeet. Wat wordt opgegeten is je ego. … Natuurlijk houd je van je kind, maar toch … tril je van angst voor een leven dat jouw controle te boven gaat.[…]
Je kind is een onvermoeibare leraar die voortdurend jouw zelf opgelegde grenzen, jouw egocentrische houding en je koppigheid verkent. Het is een ondankbaar werkje, dat niemand wil doen, maar jouw kind komt elke dag naar haar werk en neemt deze monumentale taak op zich. … jij bent ook een leraar. Van slimme vluchtwegen en onderhandelingen, van snelle wendingen en pirouettes. Van alle inventieve manieren om door het leven te gaan en niet met je hoofd tegen een muur te lopen. … [De moeder die dit heeft geleerd] gaat met de stroom mee en kan overal omheen gaan. Ze glimlacht en lacht snel. Ze ademt alsof alles mogelijk is.
Als een kind.
Karen Maezen Miller