Binnen in jou ligt het hele universum …
Alles wat bestaat, is gemaakt van het universum. Het is een eenheid in allemaal verschillende vormen zoals
jij en ik, de sterren, zelfs de hond van de buurman! Je bent verbonden met alles wat bestaat. …
Jij bent ontstaan uit het universum dus alle wijsheid van het universum zit ook in jou.
Als je goed voelt en luistert, kun je altijd vinden wat je nodig hebt.
A German forester, Peter Wohlleben, has observed that where he comes from, trees communicate with one another, care with love for their young, their elders, and their neighbors in case of illness. He wrote the worldwide bestseller ‘The Hidden Life of Trees’ (over 2 million copies were sold) that filled nature lovers with wonder. His assertions were confirmed by scientists from the University of British Columbia in Canada, who also appear in the film. This documentary reveals the meticulous and thrilling work of these scientists, which is essential in order to understand interactions among trees as well as the consequences of this discovery. This knowledge will change the way you look at life, trees and forests. – bffe.eu
|
80 min Followed by a Panel on Inter-being |
EYE Amsterdam – Dutch premiere – |
Directors: Julia Dordel, Guido Tölke, Jan Roeloffs | With: Peter Wohlleben, Suzanne Simard, Teresa Ryan, Monika A. Gorzelak, Amanda Asay, Julia Amerongen Maddison | Camera: Tom Roeloffs, Florian Millot | Editor: Florian Millot | Production: Jupiter Communications | Music licensed at Media Music Now, Premium Beat
‘Natuurlijk,’ zei ik in mezelf, ‘is het ’t makkelijkst hier op de landtong te wonen, een beetje te vissen, je in de zon bruin te laten branden, gezond en sterk te worden en goede boeken te lezen, alsof er niets aan de hand is en er op de wereld slechts vrede en welvaart heerst.’ … Om de een of andere reden schoot mij een vers van Polonski te binnen:
‘Wanneer de schrijver slechts een golf is en Rusland de oceaan, dan kan hij niet onbewogen blijven, wanneer er in de elementen beroering is ontstaan.’
… Als ik schrijver wilde worden, moest ik midden in de gebeurtenissen van het leven staan en mij niet terugtrekken in de stilte van de steppe en mij niet door de muziek van zelfs de allermooiste gedichten in slaap laten wiegen. … [Toen] stond mijn besluit om naar Moskou terug te keren … vast.
Wanneer gezegd wordt dat de mens fundamenteel goed is of naar het evenbeeld van God geschapen is, dan is dat niet zo maar een bewering, waar men het al of niet mee eens kan zijn, maar het is een oproep aan
In dat perspectief beleven we noch onszelf noch de medemens uitsluitend als object, object van onze verwachtingen en behoeften, maar als subject, een wezen waarin we, naast alle kortzichtigheid en hardheid, menselijkheid kunnen onderkennen. We beleven de ander dan zoveel mogelijk als eerste persoon, dat wil zeggen, zoals we onszelf beleven. Voor zover we de ander als subject kunnen beleven begint de scheiding tussen subject en object haar scherpte te verliezen. We zijn in staat ons in de ander in te leven. Een gevoel van verwantschap, van fundamentele verbondenheid begint de beleving van ons mensbeeld te kleuren. In de mate waarin we daartoe in staat zijn, zijn we in staat de naaste lief te hebben zoals onszelf. Concreet komt dit neer op een diepgaande verandering van onze levenshouding en ons mensbeeld. Volgens de boeddhistische traditie kan deze wijze van beleven zelfds uitgroeien tot het vermogen (siddhi) van telepatie.
In het contemplatieve leven blijft ons zelfonderzoek naar onze eigen menselijkheid dus niet staan bij onszelf: het leidt tot het vermogen en de bereidheid om ook de menselijkheid in de medemens te onderkennen. Dit is geen theoretische zaak, geen kwestie van goede voornemens om onszelf of anderen eens op een andere manier te bekijken. Er is meer voor nodig dan dat. Nodig is de beoefening van spirituele disciplines, die ons weer in contact brengen met onze eigen menselijkheid – waarin we soms zelfs nauwelijks meer in geloven. Vervolgens ook disciplines die ons de ogen openen voor de menselijkheid van anderen en die ons leren de ander te zien en te benaderen als onszelf: als een wezen, dat net als wij fundamenteel zachtmoedig en gevoelig is,al wordt dat wezen dan ook – wederom net als wijzelf – beheerst door blindheid, egocentrisme, agressie, levensangst en teleurstelling over de mensen, over zichzelf en mogelijk over het leven in het algemeen. Vrijwel alle contemplatieve tradities reiken dergelijke discplines aan.
Han F. de Wit
When we discover the Buddha that we are, we realize that everything and everyone is Buddha. … When we regard thoughts and emotions with humor and openness, that’s how we perceive the universe.
Op de site Greater Good in Action – Science-based Practices for a Meaningful Life – van de Universiteit van Californië te Berkeley, zijn simpele oefeningen te vinden om ons algehele gevoel van welbevinden te vergroten. De oefeningen zijn makkelijk te vinden op categorie (bijv. compassie, verbondenheid en optimisme), maar ook op de hoeveelheid tijd die de oefening kost en de moeilijkheidsgraad.
Als voorbeeld hieronder de link naar een oefening om ons gevoel van verbondenheid te vergroten:
‘Reminders of Connectedness’ bekijken
Casual |1x/month | 10+ mins
De golf realiseert zich dat hij niet slechts golf is, maar ook water. … Natuurlijk zal ik mijn traject gaan en natuurlijk zal ik in de branding uiteenspatten. Natuurlijk gaat er niets verloren, er is alleen maar water en de golf keert terug naar wat hij altijd al was: water. En er komt altijd weer een volgende golf.
… wat moet je doen? Heel eenvoudig: komen zitten en weten dat je niet weet, weten dat niet bent wie je denkt te zijn. Soms denken we dat we een grote sterke golf zijn, groter en belangrijker dan de anderen. Soms zien we onszelf als een klein, onbenullig golfje, een golfje van niets. Op ons kussen … zijn we niets van dat. Het vraagt moed en mededogen om niet langer iets te zijn.
Het gaat niet om de romantiek van ‘ik maak deel uit van een groter geheel’. Het gaat veel dieper. Zelfs ‘ik’ ben een golf, water, een samenspel van oorzaken en voorwaarden in die werkelijkheid als een enkele wezen. Het is de bereidheid water te zijn, de bereidheid golf te zijn en de bereidheid om in de branding uiteen te spatten. Het is bevrijdend en beangstigend tegelijk.
De blauwe berg is de moeder van de witte wolk. De witte wolk is de dochter van de blauwe berg. De hele dag lang hebben ze elkaar nodig, zonder van elkaar afhankelijk te zijn. De witte wolk is altijd de witte wolk. De blauwe berg is altijd de blauwe berg. Volledig onafhankelijk, volledig afhankelijk.
Kokyo Meg Porter Alexander
vertaalde Tōzans woorden in de vrouwelijke vorm
Keeping calm and composed,
Let us awaken to our True Self,
become fully compassionate humans,
make full use of our gifts
according to our respective missions in life,
discern the agony both
individual and social
and its source,
recognize the right direction
in which history should proceed,
and join hands
without distinctions of race, nation, or class.
Let us, with compassion,vow
to bring to realization
humankind’s deep desire for
Self-emancipation
and construct a world
in which everyone
can truly and fully live.