De weg is het oefenen. Het oefenen is het gaan.
Wat we tegenkomen is onbekend.
Wat wij tegenkomen komt een ander niet tegen. Alleen wij kunnen zoals we zijn dát tegenkomen, ervaren en beleven wat in ons en buiten ons is. In ons en buiten ons zijn één. Wij zijn één. De oefening is het loslaten. Al het geleerde, al het beleefde, al het ervarene loslaten. Loslaten en leeg worden.
Leeg worden is gevuld worden door het onbekende. Leeg worden is de hoogste activiteit.
We zitten niet als een rijstzak die in elkaar zakt onder zijn eigen gewicht. We zitten als een fontein. [Het is een fontein van het eenvoudigste type: één waterstraal spuit recht naar boven en waaiert uiteen in alle richtingen.] Met een rug die onophoudelijk omhoogduwt [de straal] en een lichaam dat de hele tijd verkend en ontspannen wordt [het vallende water]. Het is nooit een slecht idee om een zensessie hiermee te beginnen. We kunnen er zelfs een flink aantal jaren mee toekomen op ons zitkussen.
“There’s nothing in sitting except maintaining awareness. Our ability to do that grows over time. You can call that progress if you want, but basically we are just returning to what we’ve alway been. There’s really nothing special about it. So any idea that there’s something special about sitting, that we have to get into some spiritual state, or some wonderful state, that’s not it.
As you’re sitting, if you really maintain awareness, which you probably won’t, but if you do, it feels so different from what we ordinarily do that we may think we’ve done something special, but we haven’t really.
I want to emphasize that sitting is not about shutting out your thoughts, its about seeing them as thoughts of no importance whatsoever. But I don’t know of anyone who doesn’t think his or her thoughts are of some importance, including me sometimes. We definitely don’t see our thoughts as little energy blips that for whatever reason are set off. (meer…)
…
All night, the rain of compassion continued to fall,
while lightning flashed through my window
and a great storm arose,
as if Earth and Sky were in battle.
Finally in me the rain stopped, the clouds parted.
The moon returned,
shining peacefully, calming Earth and Sky.
Looking into the mirror of the moon, suddenly
I saw myself,
and I saw you smiling, Blessed One.
How strange!
The moon of freedom has returned to me,
everything I thought I had lost.
From that moment on,
and in each moment that followed,
I saw that nothing had gone.
There is nothing that should be restored.
Every flower, every stone, and every leaf recognize me.
Wherever I turn, I see you smiling
the smile of no-birth and no-death.
The smile I received while looking at the mirror of the moon.
I see you sitting there, solid as Mount Meru,
calm as my own breath,
sitting as though no raging fire storm ever occurred,
sitting in complete peace and freedom.
At last I have found you, Blessed One,
and I have found myself.
There I sit.
…
Thich Nhat Hanh
“het ware gevoel te hebben, is niet zo makkelijk. Maar door zazen te beoefenen, kun je dit gevoel ontwikkelen. Als je kunt zitten met je hele lichaam en geest, en met de eenheid van je geest en lichaam, onder de hoede van de universele geest, kun je makkelijk dit soort begrip verkrijgen. Je leven van elke dag zal worden vernieuwd zonder gehecht te zijn aan een oude verkeerde interpretatie van het leven.
Als je dit beseft, zul je zien hoe zinloos je oude interpretatie eigenlijk wel was en hoeveel nutteloze inspanning je eigenlijk wel hebt opgebracht. Je zult de ware betekenis van het leven vinden en ook al zul je het moeilijk vinden rechtop van de top van de waterval naar de voet van de berg te vallen, toch zul je van je leven genieten.”
Uit: Zen-begin, Shunryu Suzuki, Ankh Hermes, Deventer,1999.
Afbeelding: De maan boven een waterval, Utagawa Hiroshige.
De dieren zitten stil.
Hun benen zijn gevouwen. Maar hun ruggen zijn recht.
Hun ogen zijn gesloten. Toch slapen ze niet.
Verder doen ze helemaal niets. Dat is alles wat ze doen.
Dan vraagt Olifant zachtjes: ‘Ben je daar nog, Ooievaar?’
‘Ja hoor. Ik ben gewoon stil,’ zegt Ooievaar.
‘Zo prettig dat we ook samen niets kunnen doen,’ zegt Olifant opgelucht.
Het wordt weer stil.
