‘Natuurlijk,’ zei ik in mezelf, ‘is het ‘t makkelijkst hier op de landtong te wonen, een beetje te vissen, je in de zon bruin te laten branden, gezond en sterk te worden en goede boeken te lezen, alsof er niets aan de hand is en er op de wereld slechts vrede en welvaart heerst.’ … Om de een of andere reden schoot mij een vers van Polonski te binnen:
‘Wanneer de schrijver slechts een golf is en Rusland de oceaan, dan kan hij niet onbewogen blijven, wanneer er in de elementen beroering is ontstaan.’
… Als ik schrijver wilde worden, moest ik midden in de gebeurtenissen van het leven staan en mij niet terugtrekken in de stilte van de steppe en mij niet door de muziek van zelfs de allermooiste gedichten in slaap laten wiegen. … [Toen] stond mijn besluit om naar Moskou terug te keren … vast.