De weg is het oefenen. Het oefenen is het gaan.
Wat we tegenkomen is onbekend.
Wat wij tegenkomen komt een ander niet tegen. Alleen wij kunnen zoals we zijn dát tegenkomen, ervaren en beleven wat in ons en buiten ons is. In ons en buiten ons zijn één. Wij zijn één. De oefening is het loslaten. Al het geleerde, al het beleefde, al het ervarene loslaten. Loslaten en leeg worden.
Leeg worden is gevuld worden door het onbekende. Leeg worden is de hoogste activiteit.
Met een zwaar geblinddoekte mol
de mist in -.
Wat doen?
(Ik voel hier niets voor).
Jiaoan (Chinese, eleventh–twelfth centuries) was the niece of a high official of the Song dynasty. When she was young, she decided not to marry or bear children and she set her heart on the way of Chan. She experienced a clear awakening at the words of Master Yuanwu Keqin as he spoke to the assembly. Later, Yuanwu said to her [Jiaoan], “You should go on to erase your views— then you will finally be free.”
She answered in verse:
The pillar pulls out the bone sideways;
the void shows its claws and fangs;
even if one profoundly understands,
there is still sand in the eye.
Zenki Mary Mocine’s Reflection (excerpt): … What is this sand? I think it represents our small self, our humanity. We must include this small self within our profound understanding of the “Big Self” that includes everyone, or we fall off into one-sided practice. So we must practice everyday life, but with the mind of emptiness. We need to include our emotions and views in our practice so as to see their emptiness. I have found that my life works when I do not try to suppress emotions or deny that I have views. When I deny them, they just sneak up on me later and cause problems. …
Wat vind je van zazen? Ik denk dat het beter is te vragen wat je van bruine rijst vindt. Zen is zo’n zwaar onderwerp. Bruine rijst is goed genoeg. Veel verschil is er trouwens niet. … Leegte is niet iets dat je kunt begrijpen door een ruimtereis. Je kunt leegte begrijpen als je helemaal opgaat in het kauwen van bruine rijst. Dat is echte leegte.
Als je zonder inspanning inademt, kom je vanzelf terug met een bepaalde kleur of vorm. Tijdens het uitademen vervaag je geleidelijk in de leegte – leeg, wit papier. Dat is shikantaza. Vooral je uitademing is belangrijk. Probeer in plaats van jezelf te voelen tijdens het inademen, tijdens het uitademen in de leegte te verdwijnen.
Als je dit beoefent in het laatste moment van je leven, hoef je nergens bang voor te zijn. Je mikt dan al op de leegte. Als je uitademt met dat gevoel, word je één met alles. Als je nog leeft, adem je daarna natuurlijk weer in. ‘O, ik leef nog! Gelukkig of helaas!’ Dan begin je weer uit te ademen en te verdwijnen in de leegte. …
Als je deze oefening doet, word je niet gauw boos. Als je meer geïnteresseerd bent in inademen dan in uitademen, word je erg gauw boos. Je probeert steeds te leven. … Sterven is belangrijker dan leven. Als we altijd maar proberen te leven, hebben we het moeilijk. … Als we proberen actief te zijn en bijzonder en iets te bereiken, kunnen we onszelf niet tot uitdrukking brengen. Het kleine ik komt tot uitdrukking, maar het grote zelf komt niet uit de leegte tevoorschijn.
Wunengzi verhaalt over Confucius die al zeven dagen omsingeld is door de bewoners van Kuang omdat ze hem aanzien voor een crimineel op wie hij erg lijkt. Al deze dagen zingt en speelt hij onafgebroken op zijn citer. Confucius antwoordt een leerling (Zhong You) op zijn vraag hoe het mogelijk is dat hij zo onbezorgd overkomt:
“Het stralen van de zon en maan kan de ellende van een eclips niet verhinderen. De kennis van een wijs of capabel mens is niet in staat iets te veranderen aan zijn lot, dat hem rijkelijk bedeelt of povertjes doet leven… De edele is in staat … anderen rechtvaardig te behandelen, maar hij is niet in staat ervoor te zorgen dat de anderen hem rechtvaardig behandelen. Dat ik door de mensen van Kuang word omsingeld is niet mijn schuld; ik ben ook niet in staat ervoor te zorgen dat zij mij niet omsingelen. Trouwens het is toch alleen mijn lichaam dat ze kunnen omsingelen. Daarnet was ik onzichtbaar en vormeloos in leegte en rust; bevrijd van emoties was ik ondergedompeld in het onpeilbare. Ik zou niet weten waar ik me zorgen over zou moeten maken, en daarom vind ik het gepast me te vermeien met citerspel en zang.”
Wees je bewust waar je vierentwintig uur per dag echt bent. Je dient uiterst opmerkzaam te zijn. Als je helemaal nergens meer aan denkt, valt alles harmonieus samen zonder dat er grenzen zijn. Alles is leeg en stil en er is twijfel noch aarzeling in wat je doet.
Yuanwu
Wat denk je
van een vrijheid die nooit plaatsvindt?
Wat vind je
van een leven dat niet voorbijgaat?”
Nāgārjuna
volledig vers: (meer…)
“als dingen [bijv. een spiegel] die vrij zijn van intenties onpartijdig zijn en een helder beeld geven, pas dan het volgende toe op wie wel intenties heeft:
Wrijf hem fijn door middel van het Niets,
maak hem transparant door middel van de Leegte,
dompel hem onder in het Onhoorbare en het Onzichtbare,
zodat hij niet weet waarheen hij zich beweegt.
Volgens mij zal hij in zijn onbegrensdheid de metgezel worden van hemel en aarde; omspoeld door lichtgevende energie zal hij onvermoeibaar zijn. Niets op de wereld zal in staat zijn met hem te wedijveren.”
Wunengzi
Jan de Meyer de vertaler van ‘Wunengzi’ of ‘Nietskunner’ – een taoïstisch boek uit de negende eeuw, licht bovenstaand fragment als volgt toe: (meer…)