I slept and dreamt that life was joy.
I awoke and saw that life was service.
I acted and behold, service was joy.
Rabindranath Tagore
zoet
A man was running, stumbling, and gasping for breath as ferocious tiger chased him. Dashing for the edge of a cliff, he saw a vine. He desperately reached for the vine and in one last, bold leap swung himself over the cliff’s edge.
As he hung dangling down, he looked up and saw the growling tiger on the ledge above him. He felt a moment of relief as the tiger clawed the air but was unable to reach him. Then the man looked down. At the bottom of the cliff far below where he hung was another tiger! Tightening his hold on the vine, the man wondered what to do.
To his further dismay, he noticed two mice, one dark as night, one light as day, nibbling at the vine. He knew that it was only a matter of time before he would fall to the jaws of the tiger below. Just then, he noticed a wild strawberry growing on the face of the cliff.
Gripping the vine with one hand, he reached out with the other, plucked the strawberry from the cliff wall, and put it in his mouth. Never before had he realized how sweet a strawberry could taste.
Zen parable
luchtkastelen
| There are no footprints in the sky; You won’t find the sage out there. The world delights in conceptual proliferation. Buddhas delight in the ending of that. There are no footprints in the sky; Dhammapada |
In de lucht staan geen voetafdrukken; Daar zul je geen wijze vinden. Mensen genieten van hersenspinsels. Boeddha’s verheugen zich in het einde daarvan. In de lucht staan geen voetafdrukken; |
doe iets!
Tijd en ruimte zijn één. Je kunt zeggen: ‘ik moet vanmiddag iets doen’, maar eigenlijk is er geen ‘vanmiddag’. We doen de dingen een voor een. Dat is alles. Er is geen tijd als ‘vanmiddag’ of ‘één uur’ of ’twee uur’. Om één uur lunch je. Lunchen is zelf één uur. Je zult je ergens anders bevinden, maar die plek kan niet worden losgemaakt van één uur. Voor iemand die werkelijk ons leven apprecieert, zijn zij hetzelfde. Maar als we ons leven moe worden, kunnen we zeggen: ‘Was ik hier maar niet heengegaan. Ik had voor de lunch beter ergens anders heen kunnen gaan. Hier is het niet zo best.’ In je geest schep je een (andere) notie plaats, losgemaakt van een feitelijke tijd.
Of je kunt zeggen: ‘Dit is slecht, daarom kan ik het beter niet doen.’ Op hetzelfde moment dat je zegt, ‘ik kan het beter niet doen’, doe je eigenlijk ‘niet-doen’. Je hebt dus geen keuze. Als je de notie van tijd en plaats scheidt, denk je dat je een keuze hebt, maar in feite moet je wat doen, of je zult ‘niet-doen’ moeten doen. Iets niet-doen is iets doen. Goed en slecht bestaan alleen maar in je geest. We moeten dus niet zeggen: ‘dit is goed’, of ‘dit is slecht’. In plaats van slecht te zeggen, moet je zeggen: ‘niet doen!’. Als je denkt: ‘dit is slecht’, raak je in de war. In het rijk der pure religie is er namelijk geen onderscheid tussen tijd en plaats, goed en slecht. Alles wat we moeten doen is doen zoals het uitkomt. Doe iets! Wat het ook is, we moeten het doen, ook al is het iets niet-doen. We moeten leven op dit ogenblik. … Dat is Zen-beoefenen. In deze beoefening is er geen sprake van verwarring. Als je op deze manier leeft ken je nooit de geringste verwarring.
vertrouwen
“The Dharma does not rise up alone – it can’t emerge without reliance on the world. If I take up the challenge of speaking, I must surely borrow the light and the dark, the form and the emptiness of the mountains and hills and the great earth, the call of the magpies and the cries of the crows. The water flows and the flowers blossom, brilliantly preaching without ceasing. In this way there is no restraint.”
niet zuinig
Het valt ons … moeilijk iets voor 100% te doen, vooral wanneer er anderen bij betrokken zijn. Meestal zijn we bang om fouten te maken. Sta ik er goed op? Mogen ze me? Beledig ik iemand? … Het staat ons tegen om onze krachten voor 100% in te zetten, omdat dit betekent onze referentiepunten en daarmee ook ons ‘zelf’ los te laten.
Meester Linji [Rinzai] zei: ‘Wees gewoon autonoom!’ Dat wil zeggen geef alles op, neem een standpunt in zonder je boven of tegenover anderen te plaatsen, breng jezelf volledig onbevangen tot uitdrukking … Hierbij moet ik aan de achtste zenregel denken, die ons vermaant niet zuinig te zijn. We zijn zuinig wanneer we delen van onszelf terughouden, omdat we denken dat we onszelf moeten beschermen wanneer mijn leven op het spel staat, … mijn reputatie, mijn populariteit of gewoon alleen maar mijn gevoel gelijk te hebben.
Nancy Mujo Baker
brief aan een vriend
De Boeddha onderwees aandachtige oplettendheid
Van het lichaam als het enige pad om te betreden.
Houdt vast en bewaak haar goed, want de gehele dharma
Wordt vernietigd door gebrek aan oplettendheid
Nāgārjuna
niets verwachten
Master Obaku, the teacher of Master Rinzai, was famous for his frequent admonition to his students, “Don’t expect anything from the Three Treasures.” Time after time he was heard to say this. One day, however, Master Obaku was observed in the act of bowing, and was challenged about his practice.
“You always tell your students not to expect anything from the Three Treasures,” said the questioner, “and yet you have been making deep bows.” In fact, he had been bowing so frequently and for so long that a large callous had formed on his forehead at the point where it touched the hard floor. When asked how he explained this, Master Obaku replied, “I don’t expect. I just bow.”
This is the state of being one with the Three Treasures. Let us just make gassho. Let us just bow.
zand
Jiaoan (Chinese, eleventh–twelfth centuries) was the niece of a high official of the Song dynasty. When she was young, she decided not to marry or bear children and she set her heart on the way of Chan. She experienced a clear awakening at the words of Master Yuanwu Keqin as he spoke to the assembly. Later, Yuanwu said to her [Jiaoan], “You should go on to erase your views— then you will finally be free.”
She answered in verse:
The pillar pulls out the bone sideways;
the void shows its claws and fangs;
even if one profoundly understands,
there is still sand in the eye.
Zenki Mary Mocine’s Reflection (excerpt): … What is this sand? I think it represents our small self, our humanity. We must include this small self within our profound understanding of the “Big Self” that includes everyone, or we fall off into one-sided practice. So we must practice everyday life, but with the mind of emptiness. We need to include our emotions and views in our practice so as to see their emptiness. I have found that my life works when I do not try to suppress emotions or deny that I have views. When I deny them, they just sneak up on me later and cause problems. …
uiteenspatten
De golf realiseert zich dat hij niet slechts golf is, maar ook water. … Natuurlijk zal ik mijn traject gaan en natuurlijk zal ik in de branding uiteenspatten. Natuurlijk gaat er niets verloren, er is alleen maar water en de golf keert terug naar wat hij altijd al was: water. En er komt altijd weer een volgende golf.
… wat moet je doen? Heel eenvoudig: komen zitten en weten dat je niet weet, weten dat niet bent wie je denkt te zijn. Soms denken we dat we een grote sterke golf zijn, groter en belangrijker dan de anderen. Soms zien we onszelf als een klein, onbenullig golfje, een golfje van niets. Op ons kussen … zijn we niets van dat. Het vraagt moed en mededogen om niet langer iets te zijn.
Het gaat niet om de romantiek van ‘ik maak deel uit van een groter geheel’. Het gaat veel dieper. Zelfs ‘ik’ ben een golf, water, een samenspel van oorzaken en voorwaarden in die werkelijkheid als een enkele wezen. Het is de bereidheid water te zijn, de bereidheid golf te zijn en de bereidheid om in de branding uiteen te spatten. Het is bevrijdend en beangstigend tegelijk.