Een centrifuge is een (techniek-)toestel dat gebruikmakend van de ‘middelpuntvliedende’ kracht, de mogelijkheid biedt om stoffen te scheiden, te zuiveren of te drogen
Zen is een vorm van boeddhisme die sterk de nadruk legt op dhyana oftewel concentratie-meditatie. Hiermee wordt inzicht verkregen in de eigen ware aard om zo de weg te openen naar een bevrijde manier van leven.
Lionsroar.com: For International Women’s Day, we present a collection of our best teachings from, profiles on, and conversations with women in Buddhism. Featuring Sharon Salzberg, Sister Chan Khong, Rev. angel Kyodo williams, Pema Chödrön, Dipa Ma, Barbara Rhodes, Tenzin Palmo, Gloria Steinem and Jetsunma Tenzin Palmo, Judith Simmer-Brown, Roshi Pat Enkyo O’Hara, Khandro Rinpoche, bell hooks and Eve Ensler, Sylvia Boorstein, and more.
Wunengzi’s boezemvriend Yuzhongzi leed mentaal en verzocht Wunengzi om een remedie.
Wunengzi zei: ‘Wat voor ziekte heb je?’
‘Ik heb pijn.’
‘Waar bevindt zich de pijn?’
‘In mijn geest.’
‘Waar bevindt zich de geest?’
Waarop Yuzhongzi meldde dat zijn aandoening al genezen was.
Wunengzi zei: ‘Van deze mens mag men zeggen dat hij zijn natuurlijke waarachtigheid heeft bereikt en dat niets zijn spirituele aura nog zal verduisteren!’
It’s not that the point of practice is to avoid feeling hurt. What we call ‘hurt’ still happens: I may lose my job; an earthquake may destroy my house. But practice helps me to handle crises, to take them in stride. So long as we are immersed in our hurt, we’ll be a bundle of woe that is of little use to anybody. If we’re not wrapped up in our melodrama of pain, on the other hand, even during a crisis we can be of use.
Als je zazen-medidatie nuttig noemt
klopt er iets niet helemaal.
Zazen is niets bijzonders.
Je hoeft er niet eens dankbaar voor te zijn.
Wil je een boeddha worden?
Dat is zonde van de moeite.
Nu is gewoon nu.
Jij bent gewoon jij.
Als je een boeddha wilt worden
door zazen te beoefenen
is dat alsof je in een trein naar huis zit
en zoveel haast hebt om thuis te komen
dat je al binnen in de trein
begint te rennen.
Een film van Werner Penzel: Het leven in een Japans zenklooster gedurende drie seizoenen. De Zwitserse novice Sabine arriveert in Antaiji en begint, na een kort welkom, de kloosterregels te leren. Het leven bestaat niet alleen uit meditatie, landbouw en onderhoud, er zijn ook picknicks en er is muziek en wifi. Citaten van wijlen Antaiji-abt Kodo Sawaki (1880-1965) zijn verwerkt in de deze documentaire.– npo.nl
Het klooster, gerund door een Berlijnse priester die op zijn zachtst gezegd atypisch is, lijkt een toevluchtsoord voor reizigers op zoek naar spiritualiteit. Maar als je goed kijkt wordt wat in eerste instantie een oase lijkt in het midden van de natuur langzaam maar zeker een plek waar mensen proberen te boeten voor hun zonden. Niet in staat zich te bevrijden van hun consumenten gedrag worden de kloostergasten gekweld, op zoek naar iets zonder naam of vorm, waarvan zij weten dat het hen kan redden. Een illusie waarvan ze zich realiseren dat deze botst met de oplossing die door veel new age goeroes verkocht wordt. Tussen de reflecties op het zijn, van de zenfilosofie en het alledaagse, portretteert Zen for Nothing een buitengewone hedendaagse mensheid, universeel in zijn onvolkomenheden.– eyefilm.nl
