Een centrifuge is een (techniek-)toestel dat gebruikmakend van de ‘middelpuntvliedende’ kracht, de mogelijkheid biedt om stoffen te scheiden, te zuiveren of te drogen
Zen is een vorm van boeddhisme die sterk de nadruk legt op dhyana oftewel concentratie-meditatie. Hiermee wordt inzicht verkregen in de eigen ware aard om zo de weg te openen naar een bevrijde manier van leven.
Op de site Greater Good in Action – Science-based Practices for a Meaningful Life – van de Universiteit van Californië te Berkeley, zijn simpele oefeningen te vinden om ons algehele gevoel van welbevinden te vergroten. De oefeningen zijn makkelijk te vinden op categorie (bijv. compassie, verbondenheid en optimisme), maar ook op de hoeveelheid tijd die de oefening kost en de moeilijkheidsgraad.
Als voorbeeld hieronder de link naar een oefening om ons gevoel van verbondenheid te vergroten:
‘Reminders of Connectedness’ bekijken
Casual |1x/month | 10+ mins
Het valt ons … moeilijk iets voor 100% te doen, vooral wanneer er anderen bij betrokken zijn. Meestal zijn we bang om fouten te maken. Sta ik er goed op? Mogen ze me? Beledig ik iemand? … Het staat ons tegen om onze krachten voor 100% in te zetten, omdat dit betekent onze referentiepunten en daarmee ook ons ‘zelf’ los te laten.
Meester Linji [Rinzai] zei: ‘Wees gewoon autonoom!’ Dat wil zeggen geef alles op, neem een standpunt in zonder je boven of tegenover anderen te plaatsen, breng jezelf volledig onbevangen tot uitdrukking … Hierbij moet ik aan de achtste zenregel denken, die ons vermaant niet zuinig te zijn. We zijn zuinig wanneer we delen van onszelf terughouden, omdat we denken dat we onszelf moeten beschermen wanneer mijn leven op het spel staat, … mijn reputatie, mijn populariteit of gewoon alleen maar mijn gevoel gelijk te hebben.
Nancy Mujo Baker
De Boeddha onderwees aandachtige oplettendheid
Van het lichaam als het enige pad om te betreden.
Houdt vast en bewaak haar goed, want de gehele dharma
Wordt vernietigd door gebrek aan oplettendheid
Nāgārjuna
Master Obaku, the teacher of Master Rinzai, was famous for his frequent admonition to his students, “Don’t expect anything from the Three Treasures.” Time after time he was heard to say this. One day, however, Master Obaku was observed in the act of bowing, and was challenged about his practice.
“You always tell your students not to expect anything from the Three Treasures,” said the questioner, “and yet you have been making deep bows.” In fact, he had been bowing so frequently and for so long that a large callous had formed on his forehead at the point where it touched the hard floor. When asked how he explained this, Master Obaku replied, “I don’t expect. I just bow.”
This is the state of being one with the Three Treasures. Let us just make gassho. Let us just bow.
Jiaoan (Chinese, eleventh–twelfth centuries) was the niece of a high official of the Song dynasty. When she was young, she decided not to marry or bear children and she set her heart on the way of Chan. She experienced a clear awakening at the words of Master Yuanwu Keqin as he spoke to the assembly. Later, Yuanwu said to her [Jiaoan], “You should go on to erase your views— then you will finally be free.”
She answered in verse:
The pillar pulls out the bone sideways;
the void shows its claws and fangs;
even if one profoundly understands,
there is still sand in the eye.
Zenki Mary Mocine’s Reflection (excerpt): … What is this sand? I think it represents our small self, our humanity. We must include this small self within our profound understanding of the “Big Self” that includes everyone, or we fall off into one-sided practice. So we must practice everyday life, but with the mind of emptiness. We need to include our emotions and views in our practice so as to see their emptiness. I have found that my life works when I do not try to suppress emotions or deny that I have views. When I deny them, they just sneak up on me later and cause problems. …
De golf realiseert zich dat hij niet slechts golf is, maar ook water. … Natuurlijk zal ik mijn traject gaan en natuurlijk zal ik in de branding uiteenspatten. Natuurlijk gaat er niets verloren, er is alleen maar water en de golf keert terug naar wat hij altijd al was: water. En er komt altijd weer een volgende golf.
… wat moet je doen? Heel eenvoudig: komen zitten en weten dat je niet weet, weten dat niet bent wie je denkt te zijn. Soms denken we dat we een grote sterke golf zijn, groter en belangrijker dan de anderen. Soms zien we onszelf als een klein, onbenullig golfje, een golfje van niets. Op ons kussen … zijn we niets van dat. Het vraagt moed en mededogen om niet langer iets te zijn.
Het gaat niet om de romantiek van ‘ik maak deel uit van een groter geheel’. Het gaat veel dieper. Zelfs ‘ik’ ben een golf, water, een samenspel van oorzaken en voorwaarden in die werkelijkheid als een enkele wezen. Het is de bereidheid water te zijn, de bereidheid golf te zijn en de bereidheid om in de branding uiteen te spatten. Het is bevrijdend en beangstigend tegelijk.
May the goddess of speech enable us to attain all possible eloquence,
she who wears on her locks a young moon,
who shines with exquisite lustre,
who sits reclined on a white lotus,
and from the crimson cusp of whose hands pours,
radiance on the implements of writing, and books produced by her favour.
Everyone is looking for someone to blame, and therefore aggression and neurosis keep expanding. Instead, pause and look at what’s happening with you. When you hold on so tightly to your view of what they did, you get hooked. Your own self-righteousness causes you to get all worked up and to suffer. So work on cooling that reactivity rather than escalating it. This approach reduces suffering – yours and everyone else’s.
De blauwe berg is de moeder van de witte wolk. De witte wolk is de dochter van de blauwe berg. De hele dag lang hebben ze elkaar nodig, zonder van elkaar afhankelijk te zijn. De witte wolk is altijd de witte wolk. De blauwe berg is altijd de blauwe berg. Volledig onafhankelijk, volledig afhankelijk.
Kokyo Meg Porter Alexander
vertaalde Tōzans woorden in de vrouwelijke vorm
During a question period, Mole asked, “How important is intelligence to the practice?”
Raven asked, “How do you use it?”
Mole said, “As best I can with what it is.”
Raven asked, “How do you depend on it?”
“You know,” said Mole, “I really don’t depend on it very much at all.”
Raven bobbed his head silently.